KL City: hopping off and on!

Lieve mensen, hierbij mijn laatste blog uit verweggistan:
Kuta & Kuala Lumpur.. de tijd vloog voorbij tijdens de ‘vakantie’ van Amanda en mij.

Ons hotel in Kuta was niet zo makkelijk te bereiken (vandaar de naam ‘Hidden Oasis’ verborgen tussen allemaal kleine winkeltjes), en met onze koffers de trap op was ook niet zo’n succes (22 kilo is niet niets). Gelukkig was de staff zo vriendelijk om te helpen en heeft in één keer 2 koffers van samen 44,5 kilo naar boven getild!
In Kuta hebben we vooral aan het strand gelegen, gerelaxt en nog wat geshopt. De laatste avond zijn we met Jorma en Victor (die ook in Kuta zaten) Gado Gado gaan eten. Dit is een Indonesisch gerecht met kleefrijst, sla, boontjes, taugé, ei met daaroverheen satésaus en kroepoek. Erg lekker!

Woensdagmiddag 23 mei kwamen we om half 4 aan in Kuala Lumpur, eerder dan verwacht! Gelijk geld gewisseld en gepind, 4 RM (Ringgit Malaysia) is ongeveer 1 euro. Toen we een taxi moesten zoeken werd ons geadviseerd om een ticket te kopen. Naar onze bestemming (Ribbon Stayyz Guesthouse) was het 50 minuten rijden en we waren ook geijk 100 RM (25 euro!) lichter. Erg duur! Mahal sekali! Toen bleek dat we wéér door een winkel moesten en wéér met onze zware koffers de trap op. Deze keer hebben we het eerst zelf gedaan, waarna de jongeman ons wel geholpen heeft onze koffers naar de volgende verdieping te tillen. Onze kamer op de tweede verdieping was ongeveer 12 m2 groot met daarin een tweepersoonsbed. De douche en wc’s gedeeld. Op de eerste verdieping zit de woonkamer en receptie. Hier kunnen we ’s ochtends ontbijten en films kijken. Dit is wel erg gezellig want in deze gemeenschappelijke ruimte maak je ook weer contact met andere verblijvers over de hele wereld: Australië, Engeland, Frankrijk, Nederland..

Donderdag zijn we te voet naar de Kuala Lumpur Tower gelopen, waar we prachtig uitzicht hadden over de hele stad, inclusief de Petronas Twin Towers. Hier kregen we ook een eigen ‘audiovisuele rondleiding’ in je eigen taal. Was leuk om zo meer over de gebouwen en de stad te horen. In het boekje wat we van Jorma hadden geleend, stond dat de entree 20 RM was (5 euro), maar dit bleek 50 RM (12,50!) te zijn!
Toen we rond 1 uur bij de Petronas Twin Towers waren, bleek dat we tot 5 uur moesten wachten om erin te kunnen. We hadden geen zin om 4 uur te wachten dus hebben een ticket geboekt voor de dag erna, om 9.15. De rest van de tijd hebben we een beetje rondgelopen bij de shops uit het grote winkelcentrum ‘Suria KLCC’ waar het allemaal veel te duur is (Gucci, Prada, etc.). Alleen de food courts zijn hier te betalen, én de bioscoop! Toen we ’s avonds terug wilden met de taxi, wilden de taxichauffeurs onderhandelen, terwijl er op de taxi stond dat het verboden is! Dat werd een te duur grapje dus vervolgens doodmoe de hele weg terug gelopen (35 minuten)!

Vrijdag hebben we ons eerst gehaast naar de Petronas Twin Towers, 452 meter hoog. Met de lift een heel eind omhoog. Was mooi om te zien maar eigenlijk was de Kuala Lumpur tower leuker.
Toen we naar het Butterflypark wilden via KL Sentral, werden we gewezen op de ‘Hop on hop off-bus. Deze bus stopt op allerlei ‘sightseeings’, gebouwen en mooie plekjes van Kuala Lumpur. Voor 17 RM kun je dit ticket 24 uur gebruiken. Wij stapten om 12 uur op, dus was ons ticket tot 12 uur de volgende dag geldig. Hierdoor hebben we in twee dagen heel veel gezien: Het Nationale Paleis, Merdeka Square, Mary’s church (oudste kerk van Kuala Lumpur), Central Market (pasar Seni), Bukit Bintang, Butterflypark (erg mooi met wel 150 soorten vlinders), Lake Garden (wat echt even zoeken was), Orchideeëntuin en Chinatown (waar wij vlakbij zitten). Was erg leuk om in de bus te zitten en zo ook de stad verder te verkennen. Ook onderhandeld in Chinatown: het is nu echt leuk om te onderhandelen! Amanda en ik wilden hetzelfde geurtje hebben, en samen er niet meer dan 35 RM voor betalen (9 euro). De man wilde het eerst niet doen, uiteindelijk zei hij ‘oké’, en probeerde hij toen ik wilde betalen er nog 37 van te maken. Ik hield vol: nee, je zei 35! Oke, oke. Daarna volgden er verkopers omheen ‘Please come look over here’, ze pakten zelfs Amanda vast. Het was wel een grappig gezicht, iedereen die ‘aan onze lippen hing’. De volgende ochtend nog een luchtje gekocht, z’n vriend vroeg voor 1 flesje 120! Ik heb toen gezegd dat ik er gisteren 2 kreeg voor 35, hij aan z’n vriend vragen, keek ons aan en moest lachen. Maar, wel weer een mooie deal gemaakt. Was er helemaal trots op, haha.

Zondag rustig dagje gehad, naar Kuala Lumpur City gallery (nationale museum) geweest en naar het Textielmuseum. We zijn ook nog naar Times Square geweest, dit is een supergroot winkelcentrum met zo’n 9 verdiepingen! Om gek van te worden. Gelukkig was dit wel betaalbaar.

Maandag zijn we naar de Batucaves geweest, grote grotten net buiten Kuala Lumpur. Was erg mooi om te zien, maar had ik eigenlijk meer van verwacht. In deze grotten staan heel veel kleine hindoeïstische tempeltjes en wordt rond januari-februari een groot hindoeïstisch festival gehouden. Gelukkig waren er geen apen bij de grotten (die zagen we eigenlijk pas op het laatst, bij de grote trap toen we weer teruggingen), we hadden ons al weer op het ergste voorbereid..
Het leuke van Maleisië vind ik, dat je hier alle culturen en religies van heel dicht bij kan ervaren: Chinees (Chinatown), hindoeïsme (heel anders dan in Bali overigens), islam. En dan te bedenken dat Maleisië eigenlijk een islamitisch land is, het lijkt hier meer een melting pot!

Dinsdag zijn we naar ‘Sunway Lagoon’ geweest, een super groot attractiepark, waterpark en dierentuin in één! We mochten niet met onze grote tassen in de attractie (stom!) dus we moesten een kluisje aanschaffen. Om vervolgens honderd keer heen en weer te lopen omdat 1: we onze tassen in het kluisje moesten doen, 2: we geld moesten hebben voor een band die we dachten nodig te hebben, 3: we hadden het geld niet nodig want de band kon je gewoon bij de glijbanen krijgen, 4: de waterproof camera van Amanda terug brengen, deze mocht niet mee de glijbaan op. Het waterpark was erg gaaf en we hebben ook veel onderwaterfoto’s gemaakt. Uiteindelijk doodmoe maar voldaan Pizza(!) gegeten bij ‘Papa John’s’ in ‘Sunway Pyramid’ (een megagroot shoppingcenter).

Gisteren hebben we een rustig dagje gehad, wat eigenlijk een ‘net niet’-dag werd. Het begon al ’s ochtends bij de Subway waar ze niet goed snapten wat voor broodje we wilden (in een menu). ’s Middags zijn we naar het digitale winkelcentrum Low-Yat geweest om te kijken naar camera en mobieltje..werd ‘m ook net niet. Gegeten om de hoek, maar dat smaakte Amanda ook niet. We wilden ook nog uitgaan, dus wij onze mooie kleding aangedaan, met de metro naar Raja Chulan (waar het uitgaanscentrum zou zijn), we wisten niet welke kant we op moesten dus hebben vervolgens een rondje gelopen door Bukit Bintang, om uiteindelijk bij hetzelfde punt als waar we gestart waren terug te komen en uiteindelijk de clubs te hebben bereikt! Bleek dat de entree 35 RM (9 euro) was! Je raadt het al: dat werd ‘m ook niet. Wij weer lekker naar het metrostation gewandeld (ik had ondertussen blaren van hier tot Tokio, fijn dat Amanda pleisters mee had) en terug door Chinatown, maar chips gehaald en besloten een filmavondje te houden. Bij de Mc een ijsje gegeten, er zat een man naast ons die bleef praten en van alles wilde laten zien van z’n werk, z’n kaartjes, z’n relaties etc., waar we niet vanaf kwamen. Toen thuis een filmpje uitgekozen, deze op de kamer gekeken: ‘My sassy girl’. Dit was echt een rare film, super saai, geen aanrader, dus: NET NIET- DAG!
Vanavond vliegen we om 12 uur ’s nachts en zullen we om 7 uur ’s ochtends aankomen op Schiphol!

Ik denk dat ik weer heel erg moet wennen om in de Nederlandse hectiek van alle dag te komen. Alles moet, alles plannen, strak, iedereen die druk is en hard moet werken voor z’n geld.. blegh, daar heb ik eigenlijk helemaal geen zin in! De mentaliteit hier is gewoon zo anders, dat ik heel anders naar m’n leven ben gaan kijken. Ik ben nog al snel gestresst.. ik denk en hoop dat ik het nu beter kan relativeren. Ben het leven, de cultuur, de mensen hier wel gaan waarderen.

Maar aan de andere kant: wauw, wat heb ik zin om iedereen weer te zien! Heb iedereen echt wel gemist! Op naar Nederland, het koude kikkerland! Zorgen jullie er wel voor dat het meer dan 15 graden is, voor minder kom ik niet terug hoor! ;)

Tot snel!

Heel veel liefs en knuffels,
Marianne