Do re mi, afronding project & afscheid

Voordat Amanda en ik morgen naar Kuta vertrekken, om woensdag naar Maleisië te vliegen, nog even een update over de laatste 10 dagen hier in Angkah.

Er zijn 3 jongens langs geweest van het christelijke weeshuis in Dalung, die daar een project en stichting hebben. Ze wilden wel eens weten hoe het er hier aan toe ging: schooltje laten zien en veel verteld over wat we hier doen, hebben gedaan. Met hen hebben we ook weer een tocht naar de waterval gemaakt (voor mij de vierde keer). Het was bewolkt en toen we bijna bij de waterval kwamen, begon het KEIHARD te regenen! Wij allemaal zeiknat, inclusief onze tassen. Teruglopen door de stromende regen en steil omhoog door de modder was ook geen pretje, want het glibberde aan alle kanten. Thuisgekomen was echt ALLES helemaal doorweekt: daar kwamen Amanda en ik later achter toen we onze camera en mobiel aan wilden zetten.. want die waren dus kapot! FIJN! Gelukkig heeft Amanda een waterproof camera die ik dus in Nederland ook maar ga aanschaffen. Tropische regenbui in Bali en je apparatuur is niet meer veilig ;)

Afgelopen dagen zijn we met de kinderen heel druk bezig geweest om alle projecten af te ronden: de lipdub ‘Do re mi’ werd geoefend en gefilmd, de filmpjes werden afgerond..

De lipdub was nog heel complex qua organisatie. Alle kinderen moesten in het filmpje komen en we hadden ze alleen nog de dans geleerd, het liedje, en een taak gekregen om bv. te dansen in het filmpje. We hadden maandag, dinsdag en woensdag gepland om voor de lipdub te oefenen.
Maandag waren alle kinderen van de A en B groep, waarmee we eerst alle kinderen hebben meegesleept naar de plek waar we zouden beginnen met filmen. Iedereen op de plek, heel vaak instructies geven en herhalen, kinderen verderop weer ‘klaarzetten’.. pfoe, we kregen het er warm van! Dinsdag hadden we gevraagd of alle kinderen wilden komen en hebben we, omdat het zo’n mooi weer was, de lipdub opgenomen. Uiteindelijk maar goed ook, want we hoorden aan het eind van de dag pas dat woensdag een aantal kinderen een ceremonie hadden (dan komen ze hier meestal niet). Toen we de lipdub zo’n 4 keer helemaal hebben geoefend zijn we met z’n allen gaan rennen door de rijstvelden, wat echt veel te heet en te zwaar was! Maar ontzettend leuk om te doen.

Het resultaat mag er zeker wezen, wij hebben samen met de kinderen iets geweldigs neergezet, waar ze zelf ook trots op mogen zijn : http://www.youtube.com/watch?v=EuOOhU8S_Zs&feature=youtu.be

Voor woensdag hadden we bedacht om een Engelse animatiefilm op te zetten. Wij verwachtten niet zo veel kinderen, maar uiteindelijk waren er 40!

Donderdag was het Hemelvaart en de kinderen waren vrij van school. Er kwamen nog wel 6 meiden van de C en D groep, waarmee we het liedje ‘I won’t give up’ van Jason Mraz mee hebben ingestudeerd voor de goodbyeparty. Ze houden erg van zingen en doen dat ook goed! Jorma was zijn vriend Victor ophalen van het vliegveld, ze gaan samen 1 maand door Bali rondtrekken.

Vrijdag een beetje verveeld..

Zaterdag 19 mei was onze goodbyeparty!
We startten met de bootrace op het riviertje hier vlak bij de school. Amanda de kinderen de opdracht gegeven om dit in groepjes te doen. Elida, Jorma en zij hadden ook de ‘loveboat’ gemaakt, speciaal voor Timo en mij voor als we gingen trouwen, haha! De bootrace was een succes: de kinderen roepen, gillen, leefden helemaal mee. Ze hadden overigens ook echt leuke bootjes gemaakt! Grote, maar ook één hele kleine. Ook stoelendans gedaan, wat wederom een succes was.
De filmpjes van het project –One day in my life– waren ook klaar en hebben we laten zien. Uiteindelijk hebben 6 van de 6 groepjes een film gemaakt, wat we niet hadden verwacht omdat er zoveel kinderen steeds afwezig zijn. Je kunt de filmpjes bekijken via de volgende links:
Group Anik: http://youtu.be/e-sO4oTC9fQ
Group Dwik: http://youtu.be/SmSmZuWhLfo
Group Maradana: http://youtu.be/_3Ow_T8G8b8
Group Nopia: http://youtu.be/MYsBwJMc7M0
Group Sintiya: http://youtu.be/Sfi4cANEl3k
Group Winda: http://youtu.be/6bLuUy8L0aQ

De groepjes hebben zelf gefilmd en de meesten hebben het zonder of met weinig hulp in elkaar gezet. Top werk! Maar ook hier kan er maar één de winnaar zijn, dat was het groepje van Nopia. Zij werkten het beste samen en waren er allemaal toen ze moesten filmen. Ze hebben het in één dag gefilmd en bewerkt. Dus: top teamwork, grappig filmpje, origineel en enthousiast!
Na de filmpjes heeft Jorma met de kinderen een spel gedaan waarbij ze elkaars ballon moesten kapot stampen. Fanatiek dat ze waren! Soms ging het er nog al hard aan toe, maar er waren 3 winnaars.
De lipdub laten zien aan de kinderen en ze vonden het echt geweldig (en terecht, ze hebben er hard aan meegewerkt). We hebben ‘m zelfs twee keer bekeken.
We wilden nog een bingo doen maar omdat we vanaf half 3 tot half 5 al bezig waren (normaal van 2 tot 4), besloten we om het ingestudeerde nummer ‘I won’t give up’ te zingen met de meiden. Toen we aan het zingen waren, zagen we echt een heleboel sippe gezichtjes kijken.
Na het liedje de foto en nog een keer met de hele groep ‘I am yours’ zingen. Terwijl we dit zongen, kregen een heel aantal kinderen tranen in de ogen en moesten stiekem huilen. Ik kon zelf ook niet echt vatten dat dit dan echt het afscheid moet zijn! Amanda en ik kregen van alle meiden een knuffel en de jongens een hand, Jorma kreeg van iedereen een knuffel. Een ouder meisje had het er echt moeilijk mee. Haar ook nog even een hele dikke knuffel gegeven. Zucht. Dit is dan het einde.. maar het voelt wel heel dubbel: we gaan elkaar allemaal missen, maar je weet niet of je ze ooit nog terugziet! Dus wij zeiden tegen heel veel meiden: we spreken elkaar op facebook.
’s Avonds met Ibu Ketut en Elida gegeten bij onze favoriete Warung: Warma. Heerlijk cap cay, fuyung hay en mie goreng gegeten, en natuurlijk een goedkoop ijsje bij de Indomaret (supermarkt) als afsluiting. Toen ze ons thuis hadden afgezet hadden we het er ook wel moeilijk mee dat dit dan echt ‘goodbye’ was..

Vanavond de laatste avond hier, en stiekem zijn hier al best wel wat kinderen uit de buurt heen gekomen en stiekem aan het doen. Dus wie weet wat we nog kunnen verwachten ;) We hebben in ieder geval nog een lekkere Balinese cake gehaald waarmee we ons afscheid vieren met Ibu Kadek, Pak Made, Iluh, Dek Agus, Putu en … wie weet wie nog meer!

Aan alles komt een eind, en helaas ook aan deze hele gave periode met de kinderen en de collega’s (Elida, Ibu Ketut en Pak Made) in Bali. De tijd is echt voorbijgevlogen!
Ik heb ongelofelijk mogen genieten van het enthousiasme en de vriendelijkheid van iedereen hier. De mensen zijn erg bereid om je te helpen, de kinderen willen graag Engels leren. Ook al konden we niet zo veel lesgeven als we verwacht hadden, toch hebben we hier heel veel mooie dingen kunnen doen waar ik erg dankbaar voor ben. Een erg bijzondere ervaring om hier te zijn geweest.
Ik wil Elida (Engelse lerares), Ibu Ketut en Pak Made dan ook heel erg bedanken voor hun inzet voor de school en dat zij ons ook de ruimte en gastvrijheid hebben gegeven om hier te mogen zijn.
Terima kasih banyak (heel erg bedankt!)

Morgen en overmorgen even bijkomen in Kuta en woensdag naar Maleisië. Dan zien jullie me vanaf 1 juni weer in Nederland! Ik heb zin jullie weer te zien! Jullie horen nog van me!

Veel liefs!